Día contra a homofobia, transfobia e bifobia!!

Manifesto do Día contra la Homofobia, Transfobia y Bifobia (17 de Maio):

Este día contra a Homofobia, Transfobia e Bifobia impulsa o recoñecemento internacional da loita pola igualdade de lesbianas, gais, transexuais e bisexuais que paso a paso vamos conseguindo.

Pero aínda que vemos hacia diante non nos podemos esquecer de todas e todos os que quedaron no camiño, víctimas de crimes homofóbicos como os nosos veciños Julio e Isaac, e de todos aqueles e aquelas que viven e sufren nas súas casas, nas aulas, no traballo…O odio e desprezo hacia a diversidade afectivo sexual.
E é importante lembrar que a nivel internacional a Homofobia, a Transfobia e a bifobia teñen forma de lei. Leis que condenan as relacións sexuais entre persoas do mesmo sexo, como ocorre actualmente en 80 países, e que incluso aplican a pena de muerte, como segue pasando en 8 nacións do mundo.

Destacar tamén a especial discriminación que sufren as mulleres lesbianas, esa dobre discriminación que as invisibiliza e victimiza unha vez máis por ser muller; así como destacar o pesadelo que viven no mundo as persoas transexuais que se enfrentan especialmente cada día á violencia, abuso, violación, tortura e crimes de odio en todo o mundo e que se atopan aínda máis desamparadas no ámbito legal e social.

Nunha sociedade como a nosta, que traballa pola igualdade e pretende rematar coa discriminación tránsfobica, homofóbica e bifóbica, a intervención no ámbito educativo é irrenunciábel, xa que a educación en valores, no respeto á diversidade é unha ferramenta básica para acabar co problema de raíz.

Porque é o descoñecemento, a ignorancia sobre a realidade LGTB, a que fomenta a maior parte das discriminacións. Consideramos fundamental a incorporación da diversidade afectivo-sexual e familiar na educación, asegurando un espazo de respeto e igualdade. Para extinguir dos centros educativos o acoso que sufren as e os menores e xóvenes e que quebranta a garantía do libre desarrollo da súa personalidade e do seu benestar.

É por isto que pedimos:

Á OMS, que deixe de considerar a transexualidade como transtorno mental, e promova o acceso á atención da saúde e o apoio psicolóxico axeitado, tal e como demandan.

Que os Organismos de Dereitos Humáns de Nacións Unidas examinen as violacións aos dereitos humáns que enfrentan ás persoas trans en todo o mundo, e que tomen medidas concretas para combatilas.

Que a educación na diversidade afectivo-sexual e familiar sexa unha realidade nas nosas aulas, contando co apoio e traballo dos centros e do profesorado.

Ás administracións públicas de Vigo, pedimos o seu apoio e o seu compromiso, na loita contra a Homofobia, a Bifobia e a Transfobia; para promover e normalizar a visibilidade dos colectivos LGTB na cidade; e para establecer accións dirixidas especialmente a erradicar a homofobia entre a xuventude.

E a todas e todos vós, ás familias e amizades e coñecid@s de persoas gais, lesbianas, transexuais ou bisexuais, pedimos comprensión, empatía, apoio e, sobre todo, respeto.

Porque outro mundo é posibel, pero só é posibel con nós.

Día da Visibilidade Lésbica

O pasado mércores 29 de abril, celebramos en Vigo o Día da Visibilidade Lésbica cunha concentración e a lectura do manifesto.

Este día estableceuse o ano pasado para o día 26 de abril, polo que está foi a segunda edición a nivel estatal e a primeira vez que se celebra en Vigo algo semellante.

Ben, celebrar, celebrar non é que tiraramos cohetes, eramos poucas e máis ben coitadiñas, pero dando o tipo durante casi unha hora, coa nosa pancarta e os carteliños de "LESBIANAS: HABELAS HAILAS".

E esque hableas hailas, ou non? pero inda temos que andar a procura delas. E que non é doado dicir que a visbilidade das mulleres lesbianas e bisexuais en Vigo é casi nula por completo, e que claro, non é doado admitir que, chegando onde chegei, superando máis que obstáculos, non son capaz de mostrarme tal e como son, como decido ser e sentirme, e vivir dacordo ás miñas ideas e desexos....

A invisibilidade significa moitas cousas, é medo, é maltrato, é inxustiza, é rechazo (propio e dós demáis)....e todo isto débese a un único motivo: a discriminación sufrida nás diferentes áreas da nosa vida diaria.

¿Qué facer ante iso? ¿Cómo se soamente son unha podo loitar contra un sistema establecido décadas, séculos...atrás?

Pois penso que con a nosa VISIBILIDADE, individual, única, elixida libre e honestamente por cada unha de nós. Mostrando o mundo que somos como somos e punto!

Pero tamén EXISINDO, exisindo dereitos e o seu cumprimento, exisindo educación, exisindo sistemas de sanidade adaptados as nosas necesidades...exisindo todo o que nos corresponde por ser persoas.

Vós diredes que vos parece e que opinades.

Unha perta