Asociación Nós Mesmas

Queda moito por facer para ser Nós Mesmas

Orgullo LGTB Vigo 2018

Nin disfóricas nin incongruentes.

Batukada feminista

Reivindicación

Visibilidade lésbica 2018

Bicada polas rúas do centro Vigo.

lunes, 20 de junio de 2011

Entrevista a Xiana para revista dixital.


A primeiros de mes unha revista destinada a público lésbico realizoulle unha entrevista a Xiana para unha reportaxe sobre lesbianas activistas. Finalmente esta chegou fora de tempo e non puido ser publicada este mes.
Pero pareceunos interesante e queremos compartila eiqui convosco:


Cargo que ocupas en la asociación o agrupación en la que estás y a qué se dedica ésta.


Hace casi tres años un pequeño grupo de amigas decidimos fundar una entidad que nos diera espacio en la ciudad a falta de ninguna entidad que acogiese al colectivo de mujeres lesbianas y bisexuales ya que no existia ninguna asociación en Vigo.


Decidimos centrarnos sólo en mujer ya que por un lado no había ningún hombre que se comprometiese a cargar con la responsabilidad que implica crear una asociación y por otro lado, consideramos que en muchas asociaciones mixtas las mujeres y su lucha siempre pasa a un segundo plano.


Oficialmente, en los papeles, tengo el cargo de presidenta, pero Nós Mesmas no es una organización jerárquica ya que todas trabajamos en todo y decidimos conjuntamente de forma asamblearia.

Qué te motiva a luchar por los derechos de las lesbianas?


Me motiva saber que aún queda mucho por conseguir para poder ser nosotras mismas y vivir libremente, y cada día poner mi granito de arena para que una asociación como la nuestra pueda dejar de ser necesaria en un futuro y que no tengan que venir chicas por que se sientan mal consigo mismas simplemente por gustarle otra mujer y que en muchas casos son rechazas por sus entornos.


Alguna vez te has sentido discriminada o rechazada por tu orientación sexual?


Si, muchas. Y supongo que muchas de nosotras podríamos enumerar casos y casos cotidianos, en mayor o menor medida sangrantes, que te hacen sentir diferente (en el mal sentido) y menospreciada, sintiendote mal contigo misma.


Un ejemplo de las que más me dolían ha sido el hecho de sentir que mis decisiones, gustos o problemas como “lesbiana” (salir por ambiente, hablar de que me gustaba alguien...) no tenían la misma importancia que las de mis amigas heteros y siempre eran relegadas.

Y como anécdota que me pasó y que me hizo ver como está organizada la sociedad, fue cuando en mis primeros años de universidad tuve que llegar a denunciar a una chica por acoso que supuestamente estaba enamorada de mi, me perseguía, se colaba en mis clases, me acosaba e insultaba, hasta llegó a empujarme a la carretera! el caso es que, cuando la denuncia, en la policía no creían que no hubiera tenido relación con ella y al negarlo solo me preguntaban que si yo le había dado esperanzas y simplemente me decían que no sabían como tratarlo. Ya en el juicio, lo único que me pregunto mi abogado defensor fue “pero ¿tú eres lesbiana?” como si eso justificase toda la actuación de la otra persona. En fin!




A qué edad saliste del armario y cómo se lo tomó tu familia y tu entorno?


Ante esta pregunta tengo que decir que fui una cobarde, lo mantuve escondido con una doble vida y lo único que hice fue irme a estudiar fuera desde los 18 para poder vivir mi sexualidad. No fue hasta que volví a Vigo hace unos 3 años que empece a salir aquí del armario y ha habido de todo, pero no he contado con el apoyo de mi familia, pero tiempo al tiempo y paciencia.


Qué es lo que nos queda aún por conseguir?


Vivir de una forma libre sin que nuestra orientación sea un aspecto a tener en cuenta.


Para esto la educación es un pilar fundamental del cambio y por supuesto, los políticos de turno y sus partidos, nadie se puede sentir con el poder de utilizar nuestros derechos como de “quita y pon” para llenar las urnas...cambiando esto, poco a poco, conseguiremos una sociedad igualitaria, aunque suena un poco utópico!


Cuál es tu meta en cuanto a la lucha por los derechos LGTB


Lo que comentaba antes, conseguir que asociaciones LGTB como la nuestra desaparezcan porque no sean necesarias y levantado un poco la vista de nuestro ombligo, personalmente me siento muy afortunada de vivir aquí al pensar que hay países que simplemente por ser lesbiana me matarían, violarían....para corregirme.


Por qué crees que las lesbianas somos más invisibles y por qué nos faltan referentes?


“Por que nos da la gana”. Es cierto que todo se debe al patriarcado y la sociedad heterocentrista en la que vivimos, de la doble discriminación por ser mujer y lesbiana, pero creo que hay que dejar ya las causas que nos hacen invisibles y tomar otro papel activo porque nosotras somos protagonistas de nuestras vidas y nosotras decidimos tener este papel, la verdadera solución es que cada una de nosotras luche por sí misma y ser visibles en nuestro día a día en todos los aspectos de nuestra vida es lo que realmente hace que podamos construir una vida sin silencios y así cambiaremos la realidad.

Aunque me repito, esto que se dice asi tan a la ligera a mi me ha costado trabajo y es complicado de hacer, pero debemos de tomar las riendas y empoderarnos como mujeres.


A qué tipo de activismo te dedicas en la actualidad?


Me considero activista y me gusta participar en todos los aspectos en los que creo que esta sociedad ha de cambiar. Soy una persona “normal” que defiende el feminismo, una política diferente a la que estamos acostumbradas, los derechos del colectivo LGTB... porque creo que cada una podemos aportar para poder cambiar las cosas y si se me permite decirlo, me cabrea mucho que la gente sólo se limite al victimismo.



Alguien o algo que te inspira?


Me inspira el día a día, lo que vivo y pensar que cada granito cuenta para ir cambiando poco a poco las cosas y me da fuerza cuando alguien se acerca a algún acto de los que organizamos, queriéndose informar de qué hacemos y dándonos su apoyo para que sigamos y todas esas mujeres que han pasado por la asociación estos tres años y que hemos dado nuestro apoyo y en cierta manera nos lo agradecen.


Xiana Pérez

Entrevista para Revista MiraLes

jueves, 9 de junio de 2011

Orgullo LGTB '11 Nin un paso atrás!


NIN UN PASO ATRÁS!

Unha vez máis chega a celebración da loita diaria e da que xa foi, e das reivindicacións que como persoas de pleno dereito queremos. Por iso este ano non daremos NIN UN PASO ATRÁS! nin un paso atrás nos dereitos das nosas familias, nin un paso atrás no matrimonio nin na adopción, nin nos dereitos de reproducción asistida nin na saúde. Sempre cara diante.

PROGRAMACIÓN:

20-24/06
Exposición das fotografías do concurso fotográfico "A miña visión do Orgullo" (+ info) na Casa da Muller (ver mapa)
Poderás votar a foto/s que prefiras.

25/06
Dende ás 11h ata ás 18h participaremos nas actividades preparadas polo Centro Social Lume! no que xogaremos unha liguña de fútbol sala, haberá un xantar popular (9€) e un debate aberto sobre o movemento LGTB.


Ás 00h Festa Stonewall no local "La Fiesta de los Maniquíes"

Onde disfrutaremos dunha festa divertida coa música de DJ Almagato
xogos, regalos, e máis sorpresas!!




26/06
Dende as 18h ata ás 21 estaremos na Praza da Constitución con:

obradoiro de títeres para cativas/os
mesa informativa
improvisación teatral do Grupo Municipal de Teatro (por confirmar)
exposición das fotos do concurso (tamén poderás votar)
...e máis sorpresiñas!

28/06
Ás 12h, na Praza do Rei, Acto político-institucional, no que celebraremos o izado da bandeira LGTB no Concello e inundaremos a Praza cunha bandeira xigante.

Ás 18.30h Marcha-manifestación Orgullo LGTB '11 Nin un paso atrás! sairemos da farola de Úrzaiz (ver mapa) atravesaremos Principe coa bandeira xigante ata chegar a Praza da Cosntitución, onde farase a lectura do manifiesto e a entrega de premios do concurso de fotografía "A miña visión do Orgullo"

Leva a túa bandeira ou pancarta, é aberta a todas as organizacións afins.

Ás 20h no Centro Cívico Casco Vello visionado Documental "Homobabyboom" sobre a maternidade e paternidade de parellas de lesbianas e gais, cómo foi o seu proceso persoal, social e institucional, como o viven na actualidade...(27 min de duración) O finalizar haberá un pequeno debate.

E con isto daremos por concluído os actos do Orgullo LGTB '11