Asociación Nós Mesmas

Queda moito por facer para ser Nós Mesmas

Orgullo LGTB Vigo 2018

Nin disfóricas nin incongruentes.

Batukada feminista

Reivindicación

Visibilidade lésbica 2018

Bicada polas rúas do centro Vigo.

lunes, 18 de mayo de 2009

Día contra a homofobia, transfobia e bifobia!!

Manifesto do Día contra la Homofobia, Transfobia y Bifobia (17 de Maio):

Este día contra a Homofobia, Transfobia e Bifobia impulsa o recoñecemento internacional da loita pola igualdade de lesbianas, gais, transexuais e bisexuais que paso a paso vamos conseguindo.

Pero aínda que vemos hacia diante non nos podemos esquecer de todas e todos os que quedaron no camiño, víctimas de crimes homofóbicos como os nosos veciños Julio e Isaac, e de todos aqueles e aquelas que viven e sufren nas súas casas, nas aulas, no traballo…O odio e desprezo hacia a diversidade afectivo sexual.
E é importante lembrar que a nivel internacional a Homofobia, a Transfobia e a bifobia teñen forma de lei. Leis que condenan as relacións sexuais entre persoas do mesmo sexo, como ocorre actualmente en 80 países, e que incluso aplican a pena de muerte, como segue pasando en 8 nacións do mundo.

Destacar tamén a especial discriminación que sufren as mulleres lesbianas, esa dobre discriminación que as invisibiliza e victimiza unha vez máis por ser muller; así como destacar o pesadelo que viven no mundo as persoas transexuais que se enfrentan especialmente cada día á violencia, abuso, violación, tortura e crimes de odio en todo o mundo e que se atopan aínda máis desamparadas no ámbito legal e social.

Nunha sociedade como a nosta, que traballa pola igualdade e pretende rematar coa discriminación tránsfobica, homofóbica e bifóbica, a intervención no ámbito educativo é irrenunciábel, xa que a educación en valores, no respeto á diversidade é unha ferramenta básica para acabar co problema de raíz.

Porque é o descoñecemento, a ignorancia sobre a realidade LGTB, a que fomenta a maior parte das discriminacións. Consideramos fundamental a incorporación da diversidade afectivo-sexual e familiar na educación, asegurando un espazo de respeto e igualdade. Para extinguir dos centros educativos o acoso que sufren as e os menores e xóvenes e que quebranta a garantía do libre desarrollo da súa personalidade e do seu benestar.

É por isto que pedimos:

Á OMS, que deixe de considerar a transexualidade como transtorno mental, e promova o acceso á atención da saúde e o apoio psicolóxico axeitado, tal e como demandan.

Que os Organismos de Dereitos Humáns de Nacións Unidas examinen as violacións aos dereitos humáns que enfrentan ás persoas trans en todo o mundo, e que tomen medidas concretas para combatilas.

Que a educación na diversidade afectivo-sexual e familiar sexa unha realidade nas nosas aulas, contando co apoio e traballo dos centros e do profesorado.

Ás administracións públicas de Vigo, pedimos o seu apoio e o seu compromiso, na loita contra a Homofobia, a Bifobia e a Transfobia; para promover e normalizar a visibilidade dos colectivos LGTB na cidade; e para establecer accións dirixidas especialmente a erradicar a homofobia entre a xuventude.

E a todas e todos vós, ás familias e amizades e coñecid@s de persoas gais, lesbianas, transexuais ou bisexuais, pedimos comprensión, empatía, apoio e, sobre todo, respeto.

Porque outro mundo é posibel, pero só é posibel con nós.

jueves, 7 de mayo de 2009

Día da Visibilidade Lésbica


O pasado mércores 29 de abril, celebramos en Vigo o Día da Visibilidade Lésbica cunha concentración e a lectura do manifesto.


Este día estableceuse o ano pasado para o día 26 de abril, polo que está foi a segunda edición a nivel estatal e a primeira vez que se celebra en Vigo algo semellante.

Ben, celebrar, celebrar non é que tiraramos cohetes, eramos poucas e máis ben coitadiñas, pero dando o tipo durante casi unha hora, coa nosa pancarta e os carteliños de "LESBIANAS: HABELAS HAILAS".


E esque hableas hailas, ou non? pero inda temos que andar a procura delas. E que non é doado dicir que a visbilidade das mulleres lesbianas e bisexuais en Vigo é casi nula por completo, e que claro, non é doado admitir que, chegando onde chegei, superando máis que obstáculos, non son capaz de mostrarme tal e como son, como decido ser e sentirme, e vivir dacordo ás miñas ideas e desexos....



A invisibilidade significa moitas cousas, é medo, é maltrato, é inxustiza, é rechazo (propio e dós demáis)....e todo isto débese a un único motivo: a discriminación sufrida nás diferentes áreas da nosa vida diaria.


¿Qué facer ante iso? ¿Cómo se soamente son unha podo loitar contra un sistema establecido décadas, séculos...atrás?



Pois penso que con a nosa VISIBILIDADE, individual, única, elixida libre e honestamente por cada unha de nós. Mostrando o mundo que somos como somos e punto!


Pero tamén EXISINDO, exisindo dereitos e o seu cumprimento, exisindo educación, exisindo sistemas de sanidade adaptados as nosas necesidades...exisindo todo o que nos corresponde por ser persoas.




Vós diredes que vos parece e que opinades.



Unha perta