Asociación Nós Mesmas

Queda moito por facer para ser Nós Mesmas

Orgullo LGTB Vigo 2018

Nin disfóricas nin incongruentes.

Batukada feminista

Reivindicación

Visibilidade lésbica 2018

Bicada polas rúas do centro Vigo.

jueves, 23 de diciembre de 2010

Salir del armario: Empoderate!

Despúes de contar nuestras historias y reflexionar sobre ellas, de darnos un espacio propio y valorarnos por lo que somos, hoy, jueves, vamos a centrarnos en en nuestras capacidades, en cómo nos vemos y cómo hacemos que nos vean, vamos a EMPODERARNOS.

Empoderarse se refiere a un proceso en que la mujer alcanza el control de su propia vida y sus condiciones. Es un proceso de cambio de dependencia, marginalización y inseguridad a independencia, participación, toma de decisión y autoestima fortalecida.

Esto así teóricamente queda muy bonito y muy profundo, pero (lo importante) ¿cómo hacemos eso?

El empoderamiento es un proceso personal de cada mujer, no vale hablar de dar poder a otra persona. Es nuestro y para nosotras mismas.

Pues creo que ya lo estamos haciendo, tomando las riendas de nuestra vida, aceptandonos como somos y no por lo que los demás acepten o no acepten de nuestra persona, levantando la voz y diciendo: aquí estoy, soy así y punto. Haciendo nuestras propias vidas. Teniendo conciencia del lugar que la sociedad nos ha hecho ocupar, por un lado como mujeres y por otro como lesbianas, y romper con ello, sin tapujos.....

Es importante, que tomemos conciencia individual y grupal de nuestros propios derechos y capacidades, además de hacer conscientes determinados mensajes culturales de opresión y subordinación que tenemos muy, pero que muy, interiorizados.

Os dejamos un poema tremendo sobre nuestra fuerza interior de Maya Angelou:

Podrás inscribirme en la historia

Con tus mentiras amargas y retorcidas,

Podrás arrastrarme en la basura misma

Y a pesar de todo, como el polvo, me levantaré.

¿Te desconcierta mi insolencia?

¿Por qué te acosa la melancolía?

Porque camino como si tuviese pozos de petróleo

Bombeando en mi sala de estar.

Igual que las lunas y los soles,

Con la certeza de las mareas,

Igual que las esperanzas que alto vuelan

A pesar de todo me levantaré.

¿Querías verme destruida?

¿Con la cabeza inclinada y los ojos cerrados?

Los hombros caídos como lágrimas.

Debilitada por mis gritos conmovedores.

¿Te ofende mi arrogancia?

No lo tomes tan a mal

Porque me río como si tuviera minas de oro

Cavándose en el patio de atrás.

Puedes dispararme las palabras,

Puedes cortarme con los ojos,

Puedes matarme con tu odio,

Y a pesar de todo, como el aire, me levantaré.

¿Te desconcierta mi sensualidad?

¿Te resulta una novedad

Que baile como si tuviera diamantes

En el medio de mis muslos?

Desde los cobertizos de una vergüenza histórica

Me levanto

De un pasado enraizado en el dolor

Me levanto

Soy un océano negro, impetuoso y extenso,

Fluyendo y embraveciendo soporto la marea.

Dejando atrás noches de espanto y miedo

Me levanto

En un nuevo día asombrosamente claro

Me levanto

Con los talentos que mis ancestros dieron,

Yo soy el sueño y la esperanza del esclavo.

Me levanto.

Me levanto

Me levanto.

miércoles, 22 de diciembre de 2010

Salir del armario: Un momento divertido

…DEJEMOS DE LADO LO NEGATIVO… ahora toca el compartir un momento divertido y “reírnos de nosotras mismas”….

Con lo sano que es…


Te invito a que compartas con nosotras esos videos que nos han robado un montón de sonrisas…y si conoces alguno más cuelgalo aqui para verlos todas.


El primero es Homotipos (supongo que todas lo conoceis,pero si no os lo recomiendo… (creado por Maria Leal and Company)

http://www.youtube.com/watch?v=nOPX0d9Ei78


La segunda parte de Homotipos (está en tres partes):


Primera parte: http://www.youtube.com/watch?v=XFQ1EBih4jI

Segunda parte: http://www.youtube.com/watch?v=-_CwUj4dhwQ

Tercera parte: http://www.youtube.com/watch?v=aRNDknEwb-s


Jajajaj…ahora me quede pillada viéndolo y la verdad aun me sigo riendo…

Gracias Maria por crear esta maravilla


Y bueno de videos chorras tengo que poner el "Chiqui Bollo": (chorrada masima, pero es super divertido…)

http://www.youtube.com/watch?v=8BRB-_XSbkI&feature=related


Bueno ahi quedan, y como decia en el post del Lunes Miriam, lo bueno es saberse reir de una misma!!

martes, 21 de diciembre de 2010

Salir del armario: Sé protagonista de tu vida

En algún momento de nuestra vida, parece que nada “tiene sentido” que todo lo que creíamos carece de lógica, que por mucho que busquemos respuestas a preguntas no llegan…

Sensaciones, proyecciones de vivencias, de momentos vividos, decepciones con los padres, decepción por esfuerzo sin recompensa: en un trabajo, estudios, por creer y luchar por una persona y te das cuenta de que esa persona es una desconocida... si duele, pero no nos podemos dejar caer, porqué?

Porque nos tenemos a nosotras mismas, te tienes a ti, apreciarse y quererse a una misma como es, es lo más difícil que podemos conseguir y lo que nos va a llevar a que todo lo que consigamos después o nos propongamos conseguir sea más fácil.

Esto muchas veces lo olvidamos que somos protagonistas de nuestras vidas, que aunque parezca que las escenas nos hundan, no, vivimos, nos levantamos y no nos rendimos por que nosotras decidimos y elegimos los caminos, que puede que nos equivoquemos, puede ser que el camino sea una mierda...pero lo vivimos, nos quejamos, lo disfrutamos, y que mejor sensación es cuando nos sonreímos sin querer?...

Así que tras este tostón solo quiero que TE DEDIQUES cinco minutos para reflexionar.

HOY MARTES cuelgo una parte de unos correos que me escribió mi amiga “La Sabia” ;) en momentos que he tenido de bajón, y que leerla me ayudo a ver las cosas desde otra perspectiva, a verlas desde mi misma y no desde los demás, gracias a sus palabras me hizo recordar algo imprescindible y que yo no veía: el valor de mi persona…

Somos seres llenos de ilusiones y sueños y ansiamos hacerlos realidad, a veces, como parece que es este caso, el precio parece ser demasiado alto, pero nunca... y léelo bien, nunca es por nada. Cumplir un sueño es algo que siempre vale la pena, bien sea para ver dibujada una sonrisa en la cara día tras día, o bien para ser conscientes de lo que es estar viva.

Más de una vez mis amigas me dijeron que non intentara cumplir alguno de mis sueños porque darían paso a la desilusión, y alguna vez tuvieron razón y caí en un pozo oscuro que parecía no tener fin, pero no es cierto, es sólo una sensación. Porque de ese pozo se sale, porque no estás sola, nunca estás sola, y aunque la vuelta a la realidad sea dura, cuando consigues ver el sol de nuevo de das cuenta que eres más fuerte, mejor persona, que tienes las metas mejor definidas y eso, aunque ahora no signifique nada para ti... es mucho.

La otra opción sería dejar que todo pasara a tu lado sin rozarte, sin emocionarte, sin alegrías ni penas, y ¿es realmente eso una opción? conozco chicas que viven así, a través de las experiencias de las demás por el miedo que sienten a vivir su propia vida, y por lo que sé de ti, no eres esa clase de chica. Eres vitalista y te formaste a ti misma. Por eso te dejo aquí estas lineas, que aunque no sean mucho... son para decirte que vas a tener que pasar unos días malos, eso no te lo va a quitar nadie, pero vas a superarlos, y te vas a redescubrir... porque vivir vale la pena, porque tú vales la pena. ánimo, y pon la vida siempre en el futuro que está a la vuelta de la esquina esperándote con los brazos abiertos.


Todos ven lo que tú

aparentas;

Pocos advierten lo que eres...

y pocos se esfuerzan en conocerte


Pero para eso estas tú, quien se conoce quien se tiene que valorar y quien se tiene que sonreir cada mañana cuando se ve al espejo...


sonrie siempre!

viernes, 17 de diciembre de 2010

Salir del armario: ¿cómo se lo tomo tu familia?

Llega la Navidad y con ella las compras compulsivas y el consumismo, la felicidad ficticia y la supuesta solidaridad de tod*s, además de tener que llevarte bien con toda la familia porque "Es Navidad!"

Esto genera un choque de sentimientos y sensaciones cuando en nuestra casa no se nos ha aceptado tal como somos, se nos intenta cambiar, se nos ignora y se hace el vacio a nuestra realidad, como si el momento en el que decimos "mamá, papá: soy lesbiana" (cada una con su variante familiar claro!) no hubiera existido nunca...

Es de ese cómo se lo tomo tu familia, sobre lo que nos gustaría hablar y compartir esta semana.
Crear un espacio de apoyo, donde quien quiera, pueda contar su experiencia y su visión, ver cuales eran nuestras expectativas y nuestros miedos, y si estas se cumplieron o los miedos eran o no reales, donde le pongamos palabras a nuestros sentimientos, y al momento en el que aceptamos de que nos gustan las mujeres y soy feliz.

Cada día lo trataremos desde una perspectiva diferente.

Hoy LUNES queremos empezar compartiendo la experiencia de "Chip Chop", primero, darte las gracias por dejarnos publicar el correo que nos has enviado, creo que muchas de nosotras nos podemos sentir identificadas en el:

Nunca pensé que el momento de ayer llegaría, pero llegó y parece que mi vida ha dado un vuelco, pero para mal.


Creía que la sinceridad está por encima de todo, y después de casi 8 años de silencio, ayer fue interrumpido por una frase muy simple y muy clara que ha destrozado a mis padres.
Sé que mi felicidad plena sería al cien por cien cuando "saliera del armario" frase muy pronunciada, pero horrible para el/la que lo pasa, pero ESA FELICIDAD que sentía hace dos días se ha convertido en tristeza, y en un mal estar que me recome por dentro.
Los que me conoceis sabeis que para mi, mi familia es lo MÁS IMPORTANTE Y LO QUE MÁS QUIERO, y por no hacer daño, he "sufrido" tanto tiempo, y ahora me toca volver a sufrir pero de manera diferente, ya que es muy triste y durísimo ver a tus padres sufrir, pensar o ser consciente de que les has decepcionado, que no eres "normal" que eres un "bicho raro", que.... un sin fin de de "ques".


No podía esconderme más... quería vivir y ser feliz y compartir mi felicidad con los míos...
Desde que la conozco, soy otra persona... tengo ilusión, me levanto con ilusión y lo más importante es que me siento BIEN, completa y FELIZ.


Uno de mis mayores temores era este... que mis padres sufrieran... y ahora mismo no me atrevo ni a llamar por teléfono....

No me arrepiento de lo que he hecho, porque ES MI VIDA, pero es muy duro que por ser mi vida, la de mis padres ahora mismo esté destrozada.
Se me han quedado grabadas palabras, imágenes....que estarán siempre ahí, en mi cabeza, y tengo un nudo en el estómago 24 horas que no me deja respirar....

Os animo a contar vuestra experiencia o lo que penseis al respecto, yo haré lo mismo :) y espero que de estos días sólo el hecho de compartir nuestra experiencia, valga de algo :)

lunes, 13 de diciembre de 2010

Torneo Fútbolin, vénres 17 de Decembro!!!


Venres 17 de decembro as 23.30

Quedamos no sireno para decidir onde imos(varias opcions: Escalera, Electroduende)


Imos divertirnos e pasar un bo rato xuntas…


Para participar :

Anotarse en aso_nosmesmas@hotmail.com ou no 647774051

4 euros por parella e

2€ se vés soa , ( se non tes parella non te preocupes porque xuntarémonos ali as que non teñamos con quen xogar...)

(os cartos van para costear os premios) págase a mesma noite


lunes, 8 de noviembre de 2010

Xornadas "Dereitos do século XXI, realidades do século XIX" na Unv. da Coruña



Este mércores
estades convidadas ás Xornadas "Dereitos do século XXI, Realidades do século XIX" que organizan IESGA (Iniciativa Estudiantil Gal
ega) e o grupo LGTB socialist
a 7 Cores da Coruña.

Nelas participaremos diferentes colectivos galegos: Nós Mesmas, ATURUXO, ALAS, e Milhomes, e asistira o presidente da FELGTB Toni Poveda o xóves para falar de activismo lgtb.

Terá lugar na Facultade de Dereito (Campus de Elviriña) da Universidade da Coruña, e nós participaremos o mércores ás 11.30 na xornada "Situación actual da Mull
er lesbiana en Galiza" e ás 19h no debate "Saír do armario".

As inscripcións realizanse na web:

Encontro Dixital no Faro de Vigo

O venres tivemos o encontro dixital cós lectores do Faro de Vigo, deixamos aqui a transcripción por quen non puidese participar:

martes, 2 de noviembre de 2010

Mariano Rajoi, el "futuro" que nos espera????

Y es que realmente sorprendida me quedo cuando, llegando ayer de Colombia, me cuentan la "buena nueva" y creyendo tergiversadas en cierto grado sus palabras, busco la entrevista y me la leo...

Y con cara de tonta me quedo....pero realmente, que queremos esperar?? no nos ha llegado su apoyo a los grupos de familia más ultraconservadores??
es que nos pensamos que es tonto y que no sabe como jugar sus cartas para conseguir lo que quiere??

Si en su momento hablamos (y vivimos) el fenómeno del "voto rosa" ahora nos encontramos con el PP jugando sus mismas cartas hacia los colectivos que saben que no van a dar su voto a otro partido, a todas esas personas que su ignorancia se traduce en homofobia, machismo, senofobia, racismo....y que SÓLO con políticas de derechas se pueden ver representadas.

Después de años de larga lucha para conseguir una ley del aborto que dignifique nuestros derechos como mujeres, como propietarias de nuestros propios cuerpos, asi como para conseguir los plenos derechos para las familias homoparentales que SIEMPRE hemos constituido, se nos vuelve a rebajar a un nivel de segunda categoria, donde nuestros derechos siguen siendo cuestionables....

Esto es indignante, y como tal no sólo lo repudiamos, sino que haremos TODO lo posible por seguir haciendonos oir y por luchar para que lo que Rajoi predica no se cumpla.

Asi que: QUE SIGA LA LUCHA!!!

Aqui queda la entrevista entera para quien aun no se haya enterado

jueves, 23 de septiembre de 2010

El III Día de la Bisexualidad en España se celebrará mañana promocionando la BIsibilidad

  • La Asociación Nós Mesmas y el resto de entidades de Federación han planeado actos por todo el Estado para reivindicar la bisexualidad como orientación con identidad propia


La bisexualidad es una orientación sexual diferenciada, con identidad propia, y eso reivindica el Día de la Bisexualidad que se celebra internacionalmente el 23 de septiembre, aniversario de la muerte de Sigmund Freud, el primer teórico que habló sobre la existencia de la bisexualidad. En España ésta será la tercera vez que se celebre, promocionado por las asociaciones que forman la FELGTB, Federación Estatal de Lesbianas, Gays, Transexuales y Bisexuales.


Entre las actividades que se realizarán se busca sobre todo la Bisibilidad, es decir, la visibilidad de la realidad bisexualidad, el potencial de sentir atracción por una persona romántica, afectiva y/o sexualmente, con independencia de su sexo o género, no necesariamente al mismo tiempo ni de la misma manera ni en el mismo grado, y superar los prejuicios que relacionan esta orientación con el vicio o el “todo vale”.


Asimismo, por enmarcarse dentro del Año para TRANSformar, se hace un llamamiento para reivindicar que entre las personas transexuales, aquellas cuya identidad de género no concuerda con su sexo de nacimiento, hay bisexuales, pues es distinto hablar de orientación sexual que de identidad. Para alcanzar este objetivo es necesaria la comprensión por parte de los medios así como su compromiso de tratar la transexualidad y la bisexualidad desde el conocimiento y el respeto.


DESDE LA ASOCIACIÓN NÓS MESMAS TENEMOS PLANEADO REALIZAR: una mesa informativa, situada en la Plaza de la Constitución el Jueves 23 a las 18h, donde además de informar, se pintara in situ el lema de la campaña asi como frases relacionadas con la visisbilidad de la bisexualidad, ofreceremos pinchos de manzana y pera, dando juego a la imposición de la dicotomia hombre-mujer, heterosexual-homosexual.



Xiana Pérez, presidente de Nós Mesmas, afirma que “las personas bisexuales se enfrentan a una doble invisibilidad social y cultural, debido al heterosexismo dominante que impregna de mitos y estereotipos las identidades y orientaciones supuestamente minoritarias, limitando el acceso de estas personas a una información veraz y positiva”.


Jacobo Piñeiro, asasino confeso de Isaac e Julio, pide perdon...

Podedes atopar máis info sobre isto e o resto do xuizo no seguinte link:

lunes, 13 de septiembre de 2010

Jacóbo Piñeiro, outra vez xulgado, esperamos que se faga xustiza.

Este Xóves 16 de setembro, comeza o novo xuizo contra o asesino confeso de Isaac e Xulio no asasinato da Rúa Oporto en Vigo.

J. Piñeiro fora exculpado do doble crimen nun primeiro xuizo, condeandoo soamente polo delito de incendio con 20 anos de prisión.

O Tribunal Superior de Xustiza de Galiza, anulou dito xuizo debido ás irregularidades da sentenza, polo que J.P. quedaba en prisión preventiva ata a nova data.
Asi mantivose 4 anos, ata o inicio de este verán que foi liberado por pasar o tempo máximo permitido en prisión sen unha senteza firme que o culpara. Ante o estupor de todas e todos quedaba en libertade ata o novo xuizo.

Esperamos que desta quenda, xulguese adecuadamente e J. Piñeiro cumpra a senteza que lle corresponde por ditos asesinatos.

Dende aqui queremos apoiar os familiares e amigos dos dous rapaces e seguiremos atentas o preceso.

Podedes seguirlo tamén na páxina de GAG

jueves, 19 de agosto de 2010

Nova agresión homofóbica na nosa cidade por parte da Policia Nacional

"Esto os pasa por maricones" afirma un Axente da Policía Nacional despois da comisión dun delito.

Como sabemos pola noticia aparecida no Xornal De Galicia de hoxe, ocorre un novo atentado homófobo na nosa cidade que aconteceu cando dous homes acudían a denunciar unha agresión física acontecida na madrugada do luns o martes 17 deste mes e , o saír, un Axente de Policía Nacional (que negouse a identificarse e dar o seu número de placa) fai dito comentario ante a pasividade doutros Axentes que se atopaban presentes nese momento.


Condenamos a agresión rotundamente, esperamos que as persoas implicadas sexan xulgadas e preguntámonos canto máis teremos que esperar para que aplíquense ás medidas necesarias nunha administración pública como son ás forzas e corpos de seguridade do Estado, que traballen cos seus axentes a diversidade, a tolerancia, o respecto e a igualdade.

E que comportamentos como este, ou similares, impidan o exercicio dunha profesión que, supostamente, protéxenos a tod*s
.

miércoles, 14 de julio de 2010

Seguimos con Isaac e Xulio

Onte, e baixo o sentir de todas e todos, Jacobo Piñeiro saía de prisión despois de catro anos de prisión provisional por non contar cunha sentenza firme que o condene polo crime homófobo cometido na rúa Oporto da nosa cidade.

Tras resolverse o recurso de Pontevedra debíase fixar un novo sinalamento de xuízo e a designación dun novo xurado, para que volva a repetirse o mesmo e ditarse unha nova sentenza e debía facelo con anterioridade ao 14 de xullo, pois do contrario o asasino sería posto en liberdade pendente de xuízo, temendo a nai e os seus avogados que si isto acontecía podería saír do país e non ser xulgado nunca, dada a súa solvente situación económica.

A razón pola que sería posto en liberdade pendente de xuízo, é que o tempo máximo que establece a lei no que unha persoa pode estar en situación de prisión preventiva é de 4 anos, e cumpríronse, desde que foi detido e ingresado en prisión, onte 13 de xullo.

Sendo esa a situación resolvemos inicialmente, xunto coa FELGTB e Milhomes, emitir unha primeira nota de prensa a finais de maio para atraer a atención mediática sobre esta situación que servira de medida de presión para que o TS resolvera o recurso e a AP de Pontevedra resolvera sobre o sinalamento do xuízo e designación dun novo xurado con anterioridade ao día 14 de xullo, en evitación de que o asasino quedara en liberdade pendente de xuízo, da que se fixeron eco numerosos medios…

A mediados do mes de xuño Antonio Poveda, presidente da FELGTB, Jose, presidente de Milhomes e Eisabet, vicepresidenta de Nós Mesmas, acudimos a dúas reunións co fiscal que leva o caso e o presidente do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia nas que volvemos a trasladar esta preocupación.

Definitivamente como sabedes no día de hoxe e por razóns expresadas, ao non resolverse a tempo por parte da AP, o asasino saíu a rúa decretándose como medidas de garantías, a obriga de persoarse todos os días no xulgado, a retirada do pasaporte e do DNI e o aviso en todas as fronteiras da prohibición de saír do país.

Como colectivo mostramos a nosa repulsa ás escasas medidas tomadas para previr a fuga e a situación alcanzada, posicionándonos de xeito crítico co desenvolvemento deste proceso e con desconfianza ante como se realizarán as cousas a partir de agora.

Apoiamos ás accións realizadas polos nosos e nosas compañeiras onte en Santiago, e informamos de que non realizamos concentración en Vigo, xa que no noso intento de convocar unha concentración atopamonos, sorpresivamente, con que Colegas Vigo, da que non coñeciamos da súa existencia, perdoade pero pecamos de ignorancia e temos que recoñecelo,;convocou e organizou dito acto para o sábado 17 e non nos pareceu o mellor convocar nós outra diferente máis que nada porque pensamos que unha dobre convocatoria xeraría confusión a nivel social o mostrar unha división nun tema que tan importante como este no que chegamos a reflexionar despois do ocurrido que o importante e movilizarnos e non quén é o que convoca.


jueves, 17 de junio de 2010

Orgullo Vigo 2010 Seguemos TRANSformando!!!


ORGULLO VIGO 2010 SeguemosTRANSformando!

Sábado 26 FESTA a partir das 23.30 ata as 03.30h
Pub Keller (Praza da Pedra, onde o cruceiro de viños)
Pincha Sandrita Dinamita
Teremos sortegos, regalos, xogos, fotocool...e moita festa!!!


Domingo 27 ORGULLO DE RÚA
Seguemos TRANSformando!
De 18.30 a 21h ocuparemos a Praza da Constitución con varias performance, mesas informativas...e sobre as 20h entrega dos premios do Concurso de Deseño de Camisetas e lectura do manifesto.

Asociación Nós Mesmas "polos dereitos das mulleres lesbianas e bisexuais"